เอาไวยารฺ (ยอดหญิงที่มีความงดงามที่แท้จริง)

กวีสตรี ผู้สละความงามเพื่อใช้ชีวิตในทางธรรม

"""""""""""""""""""""""""""""""""

ตำนานกล่าวว่า "เอาไวยารฺ" เป็นเจ้าหญิงแสนงดงามของกษัตริย์อินเดียใต้โบราณ ซึ่งพระบิดาและพระมารดาของพระองค์ ปรารถนาจะให้พระนางแต่งงานแต่เจ้าหญิงเอาไวยารฺไม่ต้องการใช้ชีวิตคู่แบบคนทั่วไปเพราะเจ้าหญิงต้องการแสวงหาชีวิตที่สงบอย่างนักบุญทั้งหลาย ดังนั้นเธอจึงขอพรให้ตนแก่ทันทีจากพระเจ้า (จะได้ข้ามไปสู่วัยที่เป็นสันยาสีทันที)และพระเจ้าก็ประทานพรให้เจ้าหญิงกลายเป็นแม่เฒ่าผู้ทรงภูมิปัญญาทันทีเช่นกันหลังจากที่ไม่ต้องแต่งงาน เอาไวยารฺ ก็แสวงบุญไปทุกที่ เพื่อแสดงสุภาษิตสอนใจให้คนทั้งหลายฟัง ซึ่งสุภาษิตเหล่านั้นเป็นบทกวีที่ลึกซึ้งแต่แต่เรียบง่าย แสดงความจริงของชีวิต

ภาพที่ ๑ เอาไวยารฺ ถกปัญหาธรรมกับพระขันธกุมาร (มุรุคา ..เรียกกันในอินเดียใต้)

ที่มา http://palani.org/avinankudi_gallery/images/avvaiyar_murugan.jpg
.........................................

ต่อมาเมื่อ "อติยมาน" அதியமான் กษัตริย์แห่ง தமிழகம் อาณาจักรของทมิฬในสมัยยุคสังคัม (3rd century BCE - 4th century CE) சங்ககாலம் ของอินเดียใต้

ได้ผลไม้วิเศษทำให้ชีวิตตนเป็นอมตะ แต่กลับไม่เสวย กลับมอบให้ แม่เฒ่าเอาไวยาร

เพราะคิดว่าถ้าตนเองมีอายุยืนยาวจะทำประโยชน์ให้กับเหล่ามนุษย์ชาติ

น้อยกว่าแม่เฒ่าเอาไวยาร

(วิธีคิดแบบชาวทมิฬจริง ๆ สมัยก่อน)

ต่อมาแม่เฒ่าเอาไวยารก็ได้บรรลุโมกษะได้ขึ้นสวรรค์ทั้งเป็น กล่าวกันว่าพระเป็นเจ้าของชาวฮินดูทั้งสวรรค์มาต้อนรับแม่เฒ่าขึ้นสวรรค์ทั้งเป็น

รูปที่ ๒ อติยมาน มหาราชสละชีวิตอมตะ โดยมอบผลไม้ทิพย์ให้เอาไวยารฺ เพื่อประโยชน์ของมวลมนุษย์

ที่มา http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/45/Adhiyaman_avvaikku_nellikani_vazhanguthal.jpg

........

จากบทประพันธ์ที่เป็นเรื่องราวการสนทนาระหว่างแม่เฒ่าเอาไวยารฺ กับพระมุรุคา หรือพระขันธกุมารเชิงปรัชญาที่ลึกซึ้ง ทำให้ชาวทมิฬมองว่าแม่เฒ่าเอาไวยารฺเป็นสาวกที่สำคัญของพระมุรุคา (หรือพระขันธกุมาร)