นางสรมาได้สร้างวีรกรรม คือนางได้ติดตามไปจนเจอ และได้บอกให้พระอินทร์ให้มาช่วยปศุสัตว์และพวกวัวเหล่านั้นกลับไป
ภาษาสันสกฤตรักษารากคำดั้งเดิมของตระกูลภาษาอินโด-ยูโรเปียน ไว้ได้มากกว่าภาษาบาลี
แสดงให้เห็นว่าชาวอารยันซึ่งเป็นนักล่าสัตว์บูชาหมา เช่นเดียวกับพวกชาวไตในสมัยโบราณ
โดยชาวอารยันถือว่า หมาคือเพื่อนของพระอินทร์ วีรบุรุษที่ฆ่ามังกร หรืองูยักษ์ได้ในยุคก่อนพระเวท
แต่ต่อมาสมัยหลังห้าร้อยปีหลังพุทธกาลคนอินเดีย (พวกอารยันที่รับอารยธรรมเพาะปลูกจากดราวิเดียน)
หมาเริ่มหมดบทบาทต่อสังคม คนอินเดียเริ่มดูถูกและเกลียดหมาเหมือนชาวจีน
จากหลักฐานที่ปรากฏในเรื่องมหาภารตะ มหากาพย์ของอินเดีย
ที่ พวกปาฑพไล่ตีลูก ๆ ของ(सरमा)นางสรมา (เทวะ ศุนี) สหายของพระอินทร์
(นอกจากตัวละครในวรรณคดีสันสกฤตซึ่งก็ยังเทียบได้กับตัวละครในตำนานกรีก-โรมัน)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น